De verandering.
Laatst kwam ik het weer eens tegen, het prentenboek van Eric Carle over 'Rupsje Nooitgenoeg'. Misschien ken je het wel. Al jaren een populair boek voor kleuters. Eerst is er een eitje. Daaruit komt een rups. De rups verandert in een pop en daarna wordt het een vlinder. Rupsje Nooitgenoeg eet zich helemaal vol. Het is niet altijd makkelijk om te leven als een rups. Op een gegeven moment moet je meer eten dan je eigen gewicht, en kom je nog maar langzaam vooruit. Dan vormt het zich tot een pop. Wat daarmee gebeurt lijkt wel een geheim. Uit de cocon van de pop kruipt moeizaam iets lelijks. Het lijkt erop dat wat daar uitkomt het niet gaat redden. Pas op! Je mag het niet aanraken en niet helpen! De vlinder heeft het nodig om zichzelf te versterken. En dan.... opeens, slaat het zijn gedroogde vleugels uit. Je verbaast je over zijn schoonheid en de vlinder vliegt weg, zijn nieuwe wereld ontdekkend.
Met wie identificeer jij je het meest? Met de rups, de pop of de vlinder? Eet jij elke dag je buik vol, en ben jij nog niet aan een verandering toe? Neem je te veel hooi op je vork? Kom je niet vooruit of slecht in beweging? Loop je misschien tegen een burn-out aan? Je kan niet altijd een rups blijven. Of lijk je meer op een pop die in een cocon zit? Heb jij je teruggetrokken en afgezonderd? Denk jij dat je er nog niet zo mooi uitziet of heb je rust nodig? In de stilte ontmoet je jezelf en kan er beweging ontstaan. Misschien verlang jij er wel naar om je vleugels uit te slaan zoals een vlinder maar weet je niet goed hoe je dat voor elkaar krijgt. Bewustwording is het begin van verandering. Stilstaan is geen optie. Alles wat leeft groeit en verandert!
Vlinders laten ons zien hoe mooi verandering kan zijn. Wat zou de wereld er toch mooi uitzien als wij mensen rond durven fladderen als vlinders, mooi en kwetsbaar. Er zijn ook zoveel verschillende soorten vlinders. Mensen zijn ook zo verschillend. Kun je de verschillen waarderen? We mogen genieten van al die verschillen. De vlinder, staat van deze drie, ook het meeste in verbinding met zijn omgeving. Een vlinder lijkt zomaar te fladderen maar heeft wel degelijk een doel. Een vlinder geeft, en neemt. Ze neemt de nectar van de bloemen en bestuift ze ook. Zo is er een balans. Wij mensen hebben ook wat te geven en mogen ook ontvangen.
Voor alles is er een tijd. Eerst voeding, dan rust en dan de ruimte. Je mag ook veranderen. Je mag het doen in je eigen tempo. Een vlinder moet zijn vleugels kunnen uitslaan. Je moet ze ook teder behandelen. Het is geen beestje om stevig vast te pakken anders raakt hij gewond. Hij leeft in vrijheid.
Soms heb je je eigen schoonheid heel ver weggestopt of zijn je vleugels gekneusd. Het kan soms ook een tijdje duren, om te accepteren en te ontdekken, waar jouw vleugels ook alweer voor waren, en hoe jij kan leven in vrijheid. Misschien heb je vliegangst om te vliegen, of voel jij je nog een rups, of probeer jij je vast te houden aan het verleden en te blijven leven zoals je dat deed.
Je staat er niet alleen voor met een verlangen naar meer verbinding, betekenis en vrijheid. Soms is er toch even hulp bij nodig, wat aandacht, of persoonlijke begeleiding voor groei. Soms ziet iemand anders je sterke punten, gaven en talenten duidelijker dan jezelf. Het mooiste dat je kunt worden is jezelf. Ik gun het je, dat je in vrijheid je vleugels mag uitslaan en mag worden en rondfladderen als een prachtige vlinder die onze wereld een beetje mooier maakt.
Harma
