Hoe kijk jij?
Alles in het leven draait om relaties en verbinding. Hoe kijk jij naar mensen? Kun je de verschillen respecteren? Ook als iemand in zijn onmacht anders denkt dan jij, of het niet met je eens is? Laatst was ik op een cursus en toen kwam dit verhaal voorbij. Ik wil het hier met jullie delen.
Er was een stad waar alle inwoners blind waren. Op een dag kwam de koning met hofhouding naar de stad. De koning reed op een olifant. De blinden waren nieuwsgierig, en vooral naar die olifant. Zes van hen mochten naar de olifant. Ze mochten het dier benaderen en het van dichtbij ervaren. De eerste botste direct tegen het lijf van de olifant op en viel. ”De olifant is een soort muur van klei die in de zon gebakken is” zei hij. De tweede man voelde aan een slagtand en riep: ”Wat kan er zo rond en scherp zijn? De olifant lijkt op een speer!” Toen kwam de derde blinde dichterbij, greep de slurf en zei: “Aha! De olifant is als een slang, beweeglijk en rond, maar groter en sterker.” Daarna kwam de vierde die aan de poot van de olifant voelde. Die zei: “De olifant voelt als een boom!” De vijfde blinde raakte een oor van de olifant aan en zei: ”Het is als een tapijt, maar dan van leer”. De zesde blinde voelde een slingerende staart. De staart sloeg hem in het gezicht. Hij werd eerst kwaad, daarna verbaasd en was het niet eens met de anderen en zei: “Ik weet het, de olifant is dun, licht, zacht en pluizig als touw”. Toen ze terugkwamen bij de andere blinden vertelden ze alle zes wat ze hadden gevoeld en wat de olifant volgens hen was. Ze luisterden niet naar elkaar. Ze gingen steeds harder praten, en steeds meer door elkaar heen, om de anderen te overtuigen. Ze konden eindeloos discussies voeren en ruzie maken over dat wat ze hadden waargenomen. Het voelde alsof het écht zo was. Ze waren immers allemaal zelf bij de olifant geweest, hadden het zelf meegemaakt en echt zo gevoeld. Maar dat betekende niet dat ze overzicht hadden over het geheel. De omstanders begrepen er niets van en konden zich niet voorstellen hoe de olifant er nu echt uit zag.
Wie bepaalt wat juist is? Denk aan je persoonlijkheid, je opvoeding, je kennis, de opleiding die je hebt gedaan en de mensen om je heen. Je overtuigingen kunnen tot verkeerde conclusies leiden. Je ziet altijd maar een klein stukje van iemand, of een situatie. Niemand van deze zes blinde mannen nam de hele olifant waar. Er zijn altijd meerdere waarheden. Kunnen we met elkaar de dialoog aangaan? Je bent niet betrouwbaar als je de ander veroordeelt. Luisteren naar elkaar is rechtvaardig. Met mensen weet je het maar nooit. Iedereen mag een eigen mening hebben, niet alleen jij. Als je ze niet van elkaar begrijpt kan het gebeuren dat je ze gaat bevechten. Je kunt elkaar kwetsen en afwijzen.
Een ware ontmoeting veroordeelt niet, maar beoordeelt. Uiteindelijk vormen staart, slagtand, slurf, lijf, oor en knie samen een hele olifant. Besef dat mensen het allebei goed kunnen hebben, ondanks dat ieder een andere mening heeft. Ons leven zit ook vol van zulke olifanten. Het gezin waaruit we komen, het huwelijk waar we in zitten, onze werkrelaties, vriendenkring. Je maakt deze relaties van dichtbij mee maar je voelt één kant van de situatie. Er is niet één werkelijkheid. Ik wens dat de verschillen er in je omgeving en situatie mogen zijn. Dat mensen je blijven groeten en willen ontmoeten. Jij mag jij zijn en ik ik.
Harma
